1. Özne: Cümlenin öznesi, eylemin kim tarafından yapıldığını belirtir. Özne genellikle cümlenin başında yer alır. Örneğin: “Ahmet yarın okula gitmeyecek.”
2. Yüklem: Cümlenin yüklemi, öznenin yaptığı eylemi ya da durumu belirtir. Yüklem cümlede bulunmak zorundadır. Örneğin: “Ali bugün erken kalktı.”
3. Nesne: Cümlenin nesnesi, eylemin neyi ya da kimi etkilediğini belirtir. Nesne cümlenin genellikle ortasında yer alır. Örneğin: “Ali, sana bir hediye aldı.”
4. Dolaylı Tümleç: Cümlenin dolaylı tümleci, eylemin hangi yolla yapıldığını belirtir. Dolaylı tümleç genellikle “kim/neye” ya da “ne şekilde” sorularına cevap verir. Örneğin: “Ali, arkadaşına kitap hediye etti.”
5. Yöneltme Tümleci: Cümlenin yöneltme tümleci, eylemin kim ya da neye yönelik yapıldığını belirtir. Yöneltme tümleci cümle sonunda yer alır. Örneğin: “Kitabı bana ver.”
6. Zarf Tümleci: Cümlenin zarf tümleci, eylemin nasıl yapıldığını, hangi yerde yapıldığını, ne zaman yapıldığını gibi detayları belirtir. Örneğin: “Köpeği bahçede gezdir.”
7. Tümleç: Cümlenin tümleci, yüklemle özne arasında oluşan ilişkiyi belirtir. Cümlenin diğer öğelerinin yanında isteğe bağlı olarak kullanılır. Örneğin: “Ali’nin, yarınki sınavı için çalışması gerekiyor.”

Bu ögelerin doğru kullanımı, cümlelerin anlaşılırlığı açısından oldukça önemlidir.